این مقاله بخشی از برنامه‌ای وسیع‌تر برای بررسی نظام‌مند مراقبت از زخم در انگلستان است که به‌وسیله‌ی برنامه‌ی «ارزیابی فناوری بهداشتی NHS» تأمین مالی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی شواهد مربوط به اثربخشی و هزینه‌اثربخشی پانسمان‌ها و عوامل موضعی در درمان زخم‌های مزمن از جمله زخم‌های فشاری، زخم‌های ساق، و زخم‌های جراحی است که به روش ثانویه بهبود می‌یابند. نویسندگان تلاش کردند تا با مرور جامع روی مطالعات موجود، تصویری دقیق از اثربخشی واقعی انواع پانسمان‌ها و مواد موضعی ارائه دهند، زیرا در آن زمان با وجود گستردگی بازار محصولات زخم، هنوز شواهد علمی قوی برای انتخاب صحیح درمان‌ها اندک بود.Systematic reviews of wound care management: (2) dressings and topical agents used in the healing of chronic wounds
دیابت نوع ۲ (T2DM) که پیش‌تر عمدتاً به‌عنوان بیماری متابولیک بزرگسالان میانسال و سالمند شناخته می‌شد، در دو دهه‌ی اخیر به‌طور فزاینده‌ای در سنین پایین‌تر، از کودکی و نوجوانی تا اوایل بزرگسالی (زیر ۴۰ سال)، مشاهده می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که بروز و شیوع این شکل زودرس از دیابت نوع ۲ تقریباً دو تا سه برابر شده است. این امر نگرانی جدی برای سلامت عمومی ایجاد می‌کند، زیرا دیابت زودرس معمولاً الگوی بیماری شدیدتر، افت سریع‌تر عملکرد سلول‌های β پانکراس و شروع زودتر وابستگی به انسولین را به همراه دارد.
زخم پای دیابتی (DFU) یکی از جدی‌ترین عوارض دیابت است که می‌تواند منجر به عفونت‌های شدید، سپسیس، قطع عضو و حتی افزایش مرگ‌ومیر شود. این زخم‌ها به دلیل ضعف در جریان خون محیطی، افزایش قند خون، و نقص ایمنی موضعی مستعد عفونت‌های مزمن هستند. درمان استاندارد DFU شامل دبریدمان، کنترل عفونت، مدیریت قند خون، بهبود خون‌رسانی، کاهش فشار مکانیکی، و تلاش برای ترمیم زخم می‌باشد.
مقدمهدر درمان زخم، بسیاری از افراد بلافاصله به دنبال «پانسمان مناسب» می‌گردند. اما حقیقت این است که بهترین انتخاب بدون ارزیابی دقیق زخم امکان‌پذیر نیست.ارزیابی کامل، باید سه بخش اساسی را مدنظر قرار دهد:پوست اطراف زخم (Periwound)لبه‌های زخمبستر زخم (Wound bed)این ارزیابی نه‌تنها به انتخاب نوع پانسمان کمک می‌کند، بلکه مسیر درمان، پیش‌بینی روند بهبود و تصمیم‌گیری درباره روشهای کمکی را مشخص می‌سازد.
این مقاله به یک موضوع حیاتی و کمتر مورد توجه در مدیریت بیماران با زخم‌های مزمن می‌پردازد: نقش تغذیه در فرایند ترمیم و پیشگیری از تداوم یا عود زخم. نویسندگان با بررسی جامع بهترین شواهد علمی و راهنماهای بین‌المللی، یک فلوچارت عملی و قابل اجرا برای تیم‌های درمانی طراحی کرده‌اند تا مدیریت تغذیه‌ای این بیماران به‌صورت ساختاریافته، استاندارد و مبتنی بر شواهد انجام شود.Construction of a Nutrition Management Guidance Flowchart for Patients With Chronic Wounds Based on Best Evidence
Reactive oxygen species (ROS) and wound healing: the functional role of ROS and emerging ROS-modulating technologies for augmentation of the healing process
Management of Achilles and patellar tendinopathy: what we know, what we can تاندونوپاتی آشیل و پاتلا (کشکک) جزو شایع‌ترین بیماری‌های ورزشی و اسکلتی–عضلانی هستند که به‌ویژه در ورزشکاران رشته‌های دو، پرش، والیبال، تنیس، فوتبال و سایر ورزش‌های پرتحرک دیده می‌شوند. این بیماری‌ها از طریق مکانیزم‌های پیچیده و چندعاملی ایجاد شده و هم عوامل درونی (آناتومی، بیومکانیک، سن، وضعیت عضلات) و هم عوامل بیرونی (برنامه تمرین، تکنیک ورزشی، کفش، شرایط محیطی) در بروز آنها نقش دارند.
پیوند پوست یکی از روشهای کلیدی در ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده پوستی است که سابقه آن به هزاران سال پیش برمی‌گردد. با وجود پیشرفت‌های فراوان، همچنان هدف اصلی این تکنیک‌ها، بازگرداندن پوشش پوستی و ارتقای روند ترمیم زخم‌ها است. پیوندهای پوستی به‌طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: پیوند پوست تمام‌ضخامت (FTSG)، پیوند پوست نازک یا نسبی ضخامت (STSG) و پیوند پوست اپیدرمی (ESG). هرکدام از این روش‌ها با توجه به عمق ضایعه، شرایط زخم، هدف درمان (کارکرد یا زیبایی) و شرایط بیمار انتخاب می‌شوند.
زخم‌های مزمن یکی از چالش‌های جدی نظام‌های سلامت در سراسر جهان هستند و درمان آنها نیازمند رویکردی چندبُعدی و هماهنگ میان بیماران، خانواده‌ها و تیم‌های بین‌رشته‌ای است. مقاله «Wound Bed Preparation 2021» به‌روزرسانی جامعی از چارچوب آماده‌سازی بستر زخم ارائه می‌دهد که از سال‌ها قبل به‌عنوان مدل مرجع در مراقبت از زخم‌های مزمن شناخته شده است. این نسخه جدید با تکیه بر شواهد علمی و تجربیات بالینی، ۱۰ بیانیه راهبردی را معرفی می‌کند که از تشخیص علت گرفته تا حمایت سازمانی را در بر می‌گیرد.
