بایگانی نوشته‌ها
دیابت نوع ۲ (T2DM) که پیش‌تر عمدتاً به‌عنوان بیماری متابولیک بزرگسالان میانسال و سالمند شناخته می‌شد، در دو دهه‌ی اخیر به‌طور فزاینده‌ای در سنین پایین‌تر، از کودکی و نوجوانی تا اوایل بزرگسالی (زیر ۴۰ سال)، مشاهده می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که بروز و شیوع این شکل زودرس از دیابت نوع ۲ تقریباً دو تا سه برابر شده است. این امر نگرانی جدی برای سلامت عمومی ایجاد می‌کند، زیرا دیابت زودرس معمولاً الگوی بیماری شدیدتر، افت سریع‌تر عملکرد سلول‌های β پانکراس و شروع زودتر وابستگی به انسولین را به همراه دارد.
زخم پای دیابتی (DFU) یکی از جدی‌ترین عوارض دیابت است که می‌تواند منجر به عفونت‌های شدید، سپسیس، قطع عضو و حتی افزایش مرگ‌ومیر شود. این زخم‌ها به دلیل ضعف در جریان خون محیطی، افزایش قند خون، و نقص ایمنی موضعی مستعد عفونت‌های مزمن هستند. درمان استاندارد DFU شامل دبریدمان، کنترل عفونت، مدیریت قند خون، بهبود خون‌رسانی، کاهش فشار مکانیکی، و تلاش برای ترمیم زخم می‌باشد.
مقدمهدر درمان زخم، بسیاری از افراد بلافاصله به دنبال «پانسمان مناسب» می‌گردند. اما حقیقت این است که بهترین انتخاب بدون ارزیابی دقیق زخم امکان‌پذیر نیست.ارزیابی کامل، باید سه بخش اساسی را مدنظر قرار دهد:پوست اطراف زخم (Periwound)لبه‌های زخمبستر زخم (Wound bed)این ارزیابی نه‌تنها به انتخاب نوع پانسمان کمک می‌کند، بلکه مسیر درمان، پیش‌بینی روند بهبود و تصمیم‌گیری درباره روشهای کمکی را مشخص می‌سازد.
