این مقاله به بررسی اثرات آموزش مراقبت از زخم‌های مزمن در محیط منزل میپردازد؛ به طور ویژه، بر نقش بیماران و مراقبان غیرحرفه‌ای (خانوادگی) تمرکز دارد و شواهد مربوط به آموزش‌ها و مداخلاتی که در خانه تجویز یا اجرا می‌شوند را گردآوری و تحلیل کرده است. زخم‌های مزمن مانند زخم‌های فشاری، زخم پای دیابتی و زخم‌های وریدی، نیازمند مراقبت بلندمدت‌اند و غالباً بخش عمده مدیریت آنها خارج از مراکز درمانی، یعنی در خانه انجام می‌شود.
تمرکز .میپردازد« Cellulose-Based Hydrogels for Wound Management جنبههای آموزشی و علمی است و به بررسی عمیق فواید، معایب، مکانیسمهای اثر، نوآوریها، نقاط قوت، محدودیتها، موفقیتهای بالینی و چشمانداز آینده هیدروژلهای زیستی بر پایه کیتوزان و سلولز در مدیریت زخم اختصاص دارد. کلیه تحلیلها بر مبنای یافتههای مستند در بخش نتیجهگیری و جمعبندی مقاله اصلی صورت گرفته و از ورود به جزئیات غیرضروری یا عمومی که در آن بخش به طور خاص به آنها پرداخته نشده است، اجتناب خواهد شد.
آیا واقعاً ابزارهای دیجیتال در بهبود و درمان زخم‌های مزمن تاثیر دارند؟ آیا بیماران سود می‌برند؟ هزینه‌ها چطور؟ و چه خطراتی دارد؟
