زخم‌های پوستی و عفونت‌هایی که در بستر آنها رخ می‌دهد، یکی از چالش‌های اساسی حوزه درمان و مراقبت‌های بالینی و به‌ویژه مراقبت زخم به‌شمار می‌روند. بسیاری از مردم این تصور را دارند که هر نشانه التهابی در پوست یا زخم، علامت وجود عفونت باکتریایی و نیازمند مصرف آنتی‌بیوتیک سیستمیک است. این تصور غلط سبب تجویز بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها و بروز مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی گسترده شده است. مقاله حاضر با رویکردی نظام‌مند و مبتنی بر مرور ادبیات علمی، تلاش دارد با معرفی تفاوت‌های ماهوی میان عفونت‌های حاد و مزمن زخم، نحوه مواجهه اصولی با هر یک از این شرایط را تبیین کند.
این مقاله به بررسی اثرات آموزش مراقبت از زخم‌های مزمن در محیط منزل میپردازد؛ به طور ویژه، بر نقش بیماران و مراقبان غیرحرفه‌ای (خانوادگی) تمرکز دارد و شواهد مربوط به آموزش‌ها و مداخلاتی که در خانه تجویز یا اجرا می‌شوند را گردآوری و تحلیل کرده است. زخم‌های مزمن مانند زخم‌های فشاری، زخم پای دیابتی و زخم‌های وریدی، نیازمند مراقبت بلندمدت‌اند و غالباً بخش عمده مدیریت آنها خارج از مراکز درمانی، یعنی در خانه انجام می‌شود.
تمرکز .میپردازد« Cellulose-Based Hydrogels for Wound Management جنبههای آموزشی و علمی است و به بررسی عمیق فواید، معایب، مکانیسمهای اثر، نوآوریها، نقاط قوت، محدودیتها، موفقیتهای بالینی و چشمانداز آینده هیدروژلهای زیستی بر پایه کیتوزان و سلولز در مدیریت زخم اختصاص دارد. کلیه تحلیلها بر مبنای یافتههای مستند در بخش نتیجهگیری و جمعبندی مقاله اصلی صورت گرفته و از ورود به جزئیات غیرضروری یا عمومی که در آن بخش به طور خاص به آنها پرداخته نشده است، اجتناب خواهد شد.
کالوس در بیماران دیابتی می‌تواند بیش از یک معضل زیبایی، یک تهدید جدی برای سلامت قرار گیرد. سخت شدن پوست در ناحیه‌ی پا به دلیل فشار یا اصطکاک مداوم، که در افراد دیابتی بسیار رایج است، می‌تواند زمینه‌ساز بروز زخم و عفونت‌های بعدی شود. این مقاله به بررسی چرخه تبدیل کالوس به زخم، اهمیت درمان به موقع، ارزیابی و آزمایشات ضروری زخم، روشهای مداخله درمانی و نقش تغذیه در پیشگیری و ترمیم زخم‌های دیابتی میپردازد.
