درمان زخم
پانسمان‌ها و عوامل موضعی مورد استفاده در بهبود زخم‌های مزمن
/post-37این مقاله بخشی از برنامه‌ای وسیع‌تر برای بررسی نظام‌مند مراقبت از زخم در انگلستان است که به‌وسیله‌ی برنامه‌ی «ارزیابی فناوری بهداشتی NHS» تأمین مالی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی شواهد مربوط به اثربخشی و هزینه‌اثربخشی پانسمان‌ها و عوامل موضعی در درمان زخم‌های مزمن از جمله زخم‌های فشاری، زخم‌های ساق، و زخم‌های جراحی است که به روش ثانویه بهبود می‌یابند. نویسندگان تلاش کردند تا با مرور جامع روی مطالعات موجود، تصویری دقیق از اثربخشی واقعی انواع پانسمان‌ها و مواد موضعی ارائه دهند، زیرا در آن زمان با وجود گستردگی بازار محصولات زخم، هنوز شواهد علمی قوی برای انتخاب صحیح درمان‌ها اندک بود.Systematic reviews of wound care management: (2) dressings and topical agents used in the healing of chronic wounds
مراقبت از زخم فقط انتخاب پانسمان نیست — بلکه مراقبت از پوشت اطراف زخم نیز هست
/post-34مقدمهدر درمان زخم، بسیاری از افراد بلافاصله به دنبال «پانسمان مناسب» می‌گردند. اما حقیقت این است که بهترین انتخاب بدون ارزیابی دقیق زخم امکان‌پذیر نیست.ارزیابی کامل، باید سه بخش اساسی را مدنظر قرار دهد:پوست اطراف زخم (Periwound)لبه‌های زخمبستر زخم (Wound bed)این ارزیابی نه‌تنها به انتخاب نوع پانسمان کمک می‌کند، بلکه مسیر درمان، پیش‌بینی روند بهبود و تصمیم‌گیری درباره روش‌های کمکی را مشخص می‌سازد.
آماده‌سازی بستر زخم : راهبردهای نهایی برای مراقبت از زخم‌های مزمن
/post-28زخم‌های مزمن یکی از چالش‌های جدی نظام‌های سلامت در سراسر جهان هستند و درمان آنها نیازمند رویکردی چندبُعدی و هماهنگ میان بیماران، خانواده‌ها و تیم‌های بین‌رشته‌ای است. مقاله «Wound Bed Preparation 2021» به‌روزرسانی جامعی از چارچوب آماده‌سازی بستر زخم ارائه می‌دهد که از سال‌ها قبل به‌عنوان مدل مرجع در مراقبت از زخم‌های مزمن شناخته شده است. این نسخه جدید با تکیه بر شواهد علمی و تجربیات بالینی، ۱۰ بیانیه راهبردی را معرفی می‌کند که از تشخیص علت گرفته تا حمایت سازمانی را در بر می‌گیرد.
راهبردهای ضد‌میکروبی و ضدعفونی در مدیریت زخم
/post-25زخم‌ها، به‌ویژه زخم‌های مزمن، از مشکلات مهم پزشکی در سراسر جهان محسوب می‌شوند و هزینه‌های سنگینی را به سیستم‌های درمانی تحمیل می‌کنند. این زخم‌ها اغلب با عوارض میکروبی از جمله عفونت موضعی یا گسترده، تأخیر در روند ترمیم، و انتشار میکروب‌های چند‌مقاومتی مانند MRSA همراه هستند. محیط یک زخم مزمن معمولاً بستر مناسبی برای شکل‌گیری کلنی‌های باکتریایی متنوع و در بسیاری از موارد، تشکیل بیوفیلم است. بیوفیلم‌ها لایه‌هایی از جمعیت میکروبی هستند که در یک ماتریکس چسبنده محصور می‌شوند و مقاومت شدیدی در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها و عوامل ضد میکروبی پیدا می‌کنند.
مدیریت زخم، جدیدترین متد
/post-20در سال‌های اخیر، به ویژه با روند رو به افزایش سالمندی جمعیت، شیوع بیماری‌هایی مانند دیابت، و کاهش کیفیت تغذیه، میزان بروز زخم‌های پوستی مختلف از جمله زخم‌های حاد و مزمن به طرز چشمگیری افزایش یافته است. مدیریت کارآمد زخم نه تنها برای کاهش درد و مشکلات عملکردی بیماران اهمیت دارد، بلکه اثر چشمگیری بر کیفیت زندگی افراد، کاهش هزینه‌های درمانی و پیشگیری از بروز عوارض بعدی دارد. مقاله حاضر با عنوان «به‌روزرسانی مدیریت زخم»، با بررسی جامع جدیدترین نکات علمی، راهبردهای عملی و تحولات اخیر در مراقبت از زخم‌ها، به تشریح اصول ارزیابی و درمان انواع زخم‌ها می‌پردازد.
دیدگاه‌های نوین هیدروژل‌ها در مدیریت زخم‌های مزمن
/post-13زخم‌های مزمن یکی از چالش‌های جدی و پرهزینه حوزه سلامت هستند که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان درگیر ساخته و فشار اقتصادی و روانی شدیدی را بر بیماران، مراقبین و سیستم‌های بهداشت و درمان تحمیل می‌کند. برخلاف زخم‌های حاد که طی مدت مشخص و کوتاهی بهبود می‌یابند، زخم‌های مزمن در بازه‌ای بیش از ۴ تا ۱۲ هفته علی‌رغم درمان‌های مرسوم و مراقبت، به مراحل معمول ترمیم نمی‌رسند و حتی ممکن است به روندی رو به وخامت دچار شوند.
مکمل کراتین و سلامت مغز
/post-11کراتین یکی از مکمل‌های ورزشی شناخته‌شده است که عمدتاً به عنوان یک عامل افزایش عملکرد و قدرت در عضلات شهرت دارد. این ماده طبیعی، یک ترکیب نیتروژن‌دار است که در بدن به طور عمده در عضلات اسکلتی یافت می‌شود و نقش کلیدی در تأمین سریع انرژی سلولی ایفا می‌کند. اساس عملکرد کراتین بر اساس بازتأمین سریع آدنوزین تری‌فسفات (ATP) به وسیله انتقال گروه فسفات از فسفوکراتین به آدنوزین دی‌فسفات (ADP) است. این فرآیند به ویژه در هنگام انجام فعالیت‌های بدنی با شدت بالا و کوتاه مدت که بدن به انرژی زیادی نیاز دارد، اهمیت می‌یابد.
زخم‌های مزمن دیابتی و درمان آنها با جایگزین‌های پوستی
/post-10دیابت به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن دنیا، نه تنها بر سلامت عمومی میلیون‌ها نفر تأثیر می‌گذارد بلکه هزینه‌های بسیار بالایی را نیز بر نظام‌های سلامت تحمیل می‌کند. طبق آمار جدید، بیش از 700 میلیون نفر در سراسر جهان تا سال 2045 به دیابت مبتلا خواهند بود و سالانه هزینه‌ای بالغ بر 760 میلیارد دلار صرف عوارض مستقیم و غیرمستقیم این بیماری می‌شود. یکی از عوارض خطرناک دیابت، ایجاد زخم‌های پوستی مزمن به ویژه زخم پای دیابتی (DFU) است که 15 درصد مبتلایان به دیابت نوع دو را درگیر می‌کند و اغلب منجر به عفونت‌های شدید، قطع عضو و حتی مرگ می‌شود.
پانسمان‌های سلولی: سفری در مدیریت زخم‌های مزمن
/post-8زخم‌های مزمن یکی از مهم‌ترین چالش‌های پزشکی امروز به شمار می‌روند که با عدم ترمیم مؤثر و طولانی‌مدت همراه‌اند و طیف وسیعی از بیماران، به ویژه مبتلایان به دیابت، سالمندان و افرادی با بیماری‌های عروقی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این زخم‌ها، مانند زخم‌های پای دیابتی، زخم‌های فشاری و زخم‌های وریدی، اغلب به دلایل پیچیده‌ای همچون التهاب پایدار، اختلال در ارتباط بین سلولی، کاهش بازسازی بافت و نقص در رگ‌زایی، بهبود نمی‌یابند و به مراحل مزمن وارد می‌شوند.
تمایزات میکروبیولوژیکی، ایمنی‌شناختی، بالینی و درمانی عفونت حاد و مزمن زخم‌ها
/post-7زخم‌های پوستی و عفونت‌هایی که در بستر آنها رخ می‌دهد، یکی از چالش‌های اساسی حوزه درمان و مراقبت‌های بالینی و به‌ویژه مراقبت زخم به‌شمار می‌روند. بسیاری از مردم این تصور را دارند که هر نشانه التهابی در پوست یا زخم، علامت وجود عفونت باکتریایی و نیازمند مصرف آنتی‌بیوتیک سیستمیک است. این تصور غلط سبب تجویز بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها و بروز مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی گسترده شده است. مقاله حاضر با رویکردی نظام‌مند و مبتنی بر مرور ادبیات علمی، تلاش دارد با معرفی تفاوت‌های ماهوی میان عفونت‌های حاد و مزمن زخم، نحوه مواجهه اصولی با هر یک از این شرایط را تبیین کند.