دیابت
دیابت نوع ۲ زودرس: مروری بر تازه‌ترین یافته‌ها Early onset type 2 diabetes mellitus: an update
/post-36دیابت نوع ۲ (T2DM) که پیش‌تر عمدتاً به‌عنوان بیماری متابولیک بزرگسالان میانسال و سالمند شناخته می‌شد، در دو دهه‌ی اخیر به‌طور فزاینده‌ای در سنین پایین‌تر، از کودکی و نوجوانی تا اوایل بزرگسالی (زیر ۴۰ سال)، مشاهده می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که بروز و شیوع این شکل زودرس از دیابت نوع ۲ تقریباً دو تا سه برابر شده است. این امر نگرانی جدی برای سلامت عمومی ایجاد می‌کند، زیرا دیابت زودرس معمولاً الگوی بیماری شدیدتر، افت سریع‌تر عملکرد سلول‌های β پانکراس و شروع زودتر وابستگی به انسولین را به همراه دارد.
تصویربرداری در تشخیص زخم‌های مزمن
/post-26زخم‌های مزمن یکی از چالش‌های بزرگ نظام‌های سلامت در سراسر جهان هستند که میلیون‌ها نفر را درگیر کرده و میلیاردها دلار هزینه سالانه به دنبال دارند. از جمله این زخم‌ها می‌توان به زخم پای دیابتی، زخم فشاری و زخم‌های وریدی پا اشاره کرد که معمولاً در افراد مسن، بیماران مبتلا به دیابت یا افرادی با مشکلات عروقی و حرکتی بروز می‌کنند. این زخم‌ها اغلب در مرحله التهاب متوقف شده، ترمیم طبیعی آنها به کندی پیش می‌رود و مستعد عفونت و دیگر عوارض هستند. تشخیص زودهنگام وضعیت واقعی زخم و پیش‌بینی روند ترمیم، برای انتخاب درمان مناسب و جلوگیری از وخامت آن، اهمیت حیاتی دارد.
زخم‌های مزمن: ارزیابی و مدیریت
/post-24زخم‌های مزمن به زخم‌هایی گفته می‌شود که فرآیند ترمیم آنها به‌صورت طبیعی، منظم و به‌موقع پیش نمی‌رود یا پس از گذشت بیش از سه ماه، توانایی بازگرداندن یکپارچگی آناتومیک و عملکردی بافت را ندارند. این زخم‌ها بسیار شایع‌اند و متأسفانه در بسیاری از موارد به‌طور نادرست درمان می‌شوند. هزینه‌های بالای درمان و پیامدهای جدی جسمی و روانی مرتبط با آنها، اهمیت پیشگیری، ارزیابی دقیق و درمان اصولی را دوچندان می‌کند.
زخم‌های مزمن دیابتی و درمان آنها با جایگزین‌های پوستی
/post-10دیابت به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن دنیا، نه تنها بر سلامت عمومی میلیون‌ها نفر تأثیر می‌گذارد بلکه هزینه‌های بسیار بالایی را نیز بر نظام‌های سلامت تحمیل می‌کند. طبق آمار جدید، بیش از 700 میلیون نفر در سراسر جهان تا سال 2045 به دیابت مبتلا خواهند بود و سالانه هزینه‌ای بالغ بر 760 میلیارد دلار صرف عوارض مستقیم و غیرمستقیم این بیماری می‌شود. یکی از عوارض خطرناک دیابت، ایجاد زخم‌های پوستی مزمن به ویژه زخم پای دیابتی (DFU) است که 15 درصد مبتلایان به دیابت نوع دو را درگیر می‌کند و اغلب منجر به عفونت‌های شدید، قطع عضو و حتی مرگ می‌شود.
تمایزات میکروبیولوژیکی، ایمنی‌شناختی، بالینی و درمانی عفونت حاد و مزمن زخم‌ها
/post-7زخم‌های پوستی و عفونت‌هایی که در بستر آنها رخ می‌دهد، یکی از چالش‌های اساسی حوزه درمان و مراقبت‌های بالینی و به‌ویژه مراقبت زخم به‌شمار می‌روند. بسیاری از مردم این تصور را دارند که هر نشانه التهابی در پوست یا زخم، علامت وجود عفونت باکتریایی و نیازمند مصرف آنتی‌بیوتیک سیستمیک است. این تصور غلط سبب تجویز بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها و بروز مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی گسترده شده است. مقاله حاضر با رویکردی نظام‌مند و مبتنی بر مرور ادبیات علمی، تلاش دارد با معرفی تفاوت‌های ماهوی میان عفونت‌های حاد و مزمن زخم، نحوه مواجهه اصولی با هر یک از این شرایط را تبیین کند.
کالوس در پای دیابتی
/post-1کالوس در بیماران دیابتی می‌تواند بیش از یک معضل زیبایی، یک تهدید جدی برای سلامت قرار گیرد. سخت شدن پوست در ناحیه‌ی پا به دلیل فشار یا اصطکاک مداوم، که در افراد دیابتی بسیار رایج است، می‌تواند زمینه‌ساز بروز زخم و عفونت‌های بعدی شود. این مقاله به بررسی چرخه تبدیل کالوس به زخم، اهمیت درمان به موقع، ارزیابی و آزمایشات ضروری زخم، روش‌های مداخله درمانی و نقش تغذیه در پیشگیری و ترمیم زخم‌های دیابتی می‌پردازد.